سفارش تبلیغ
صبا ویژن
[ و به مردى که از او خواست تا پندش دهد فرمود : ] از آنان مباش که به آخرت امیدوار است بى آنکه کارى سازد ، و به آرزوى دراز توبه را واپس اندازد . در باره دنیا چون زاهدان سخن گوید ، و در کار دنیا راه جویندگان دنیا را پوید . اگر از دنیا بدو دهند سیر نشود ، و اگر از آن بازش دارند خرسند نگردد . در سپاس آنچه بدان داده‏اند ناتوان است ، و از آنچه مانده فزونى را خواهان . از کار بد باز مى‏دارد ، و خود باز نمى‏ایستد ، و بدانچه خود نمى‏کند فرمان مى‏دهد . نیکوان را دوست مى‏دارد ، و کار او کار آنان نیست و گناهکاران را دشمن مى‏دارد ، و خود از آنان یکى است . مرگ را خوش نمى‏دارد ، چون گناهانش بسیار است و بدانچه به خاطر آن از مردن مى‏ترسد در کارست . اگر بیمار شود پیوسته در پشیمانى است ، و اگر تندرست باشد سرگرم خوشگذرانى . چون عافیت یابد به خود بالان است ، و چون گرفتار بلا شود نومید و نالان . اگر بلایى بدو رسد ، به زارى خدا را خواند ، و اگر امیدى یابد مغرور روى برگرداند . در آنچه در باره آن به گمان است ، هواى نفس خویش را به فرمان است ، و در باره آنچه یقین دارد در چیرگى بر نفس ناتوان . از کمتر گناه خود بر دیگرى ترسان است ، و بیشتر از پاداش کرده او را براى خود بیوسان . اگر بى نیاز شود سرمست گردد و مغرور ، و اگر مستمند شود مأیوس و سست و رنجور ، چون کار کند در کار کوتاه است و چون بخواهد بسیار خواه است . چون شهوت بر او دست یابد گناه را مقدّم سازد ، و توبه را واپس اندازد و چون رنجى بدو رسد از راه شرع و ملّت برون تازد . آنچه را مایه عبرت است وصف کند و خود عبرت نگیرد ، و در اندرز دادن مبالغه کند و خود اندرز نپذیرد . در گفتن ، بسیار گفتار ، و در عمل اندک کردار در آنچه ناماندنى است خود را بر دیگرى پیش دارد ، و آنچه را ماندنى است آسان شمارد . غنیمت را غرامت پندارد و غرامت را غنیمت انگارد . از مرگ بیم دارد و فرصت را وامى‏گذارد . گناه جز خود را بزرگ مى‏انگارد و بیشتر از آن را که خود کرده ، خرد به حساب مى‏آرد ، و از طاعت خود آن را بسیار مى‏داند که مانندش را از جز خود ناچیز مى‏پندارد . پس او بر مردم طعنه زند و با خود کار به ریا و خیانت کند با توانگران به بازى نشستن را دوست‏تر دارد تا با مستمندان در یاد خدا پیوستن . به سود خود بر دیگرى حکم کند و براى دیگرى به زیان خود رأى ندهد ، و دیگران را راه نماید و خود را گمراه نماید . پس فرمان او را مى‏برند و او نافرمانى مى‏کند . و حق خود را به کمال مى‏ستاند و حق دیگرى را به کمال نمى‏دهد . از مردم مى‏ترسد ، نه در راه طاعت خدا و از خدا نمى‏ترسد در راه طاعت بنده‏ها . [ و اگر در این کتاب جز این گفتار نبود ، براى اندرز بجا و حکمت رسا ، و بینایى بیننده و پند دادن نگرنده اندیشنده بس مى‏نمود . ] [نهج البلاغه]
 
سه شنبه 94 خرداد 12 , ساعت 12:19 عصر

آقاجان تمام این سالها که درس خواندیم..


دبیر ریاضی به مانگفت که حد غربت تو

 

وقتی شیعیانت به گناه نزدیک میشوندبی نهایت است..


دبیر شیمی نگفت که اگرعشق وایمان ومعرفت باهم ترکیب شوند..

 

شرایط ظهور تو مهیا میشود...


دبیر زیست نگفت که این صدای تپش قلب نیست..

 

صدای بی قراری دل برای مهدی(ع) است...


دبیر فیزیک نگفت که جاذبه زمین اشک های غریبانه توست..

 

جاذبه زمین به همان سمتیست که توهستی..


دبیر ادبیات از عشق مجنون به لیلی از غیرت فرهاد به شیرین گفت اما

 

از عشق شیعه به مهدی(عج)از غیرتش به زهرا(س) نگفت..


دبیر تاریخ نگفت که اماممان امسال سال چندم غیبتش است؟

 

نگفت غربت اهل بیت علی(ع) از کی شروع شد وتاکی ادامه دارد..


دبیر دینی فقط گفت که انتظار فرج از بهترین اعمال است..

 

اما نگفت که انتظار فرج یعنی گناه نکنیم و گناه نکردن از بهترین اعمال است..


دبیر عربی به ما یاد داد که مهدی اسم خاص است.که تنوین پذیراست

 

اما نگفت که مهدی (عج)جزء خاص ترین اسم های خاص است..

 

که تمام غربت وتنهایی را پذیرا شده است..


فدای غربت امام مظلومم.. 

 

http://cdn.donbaler.com/1/1371197439183505_orig.jpg

http://asheghaneimammahdi.blogfa.com/



لیست کل یادداشت های این وبلاگ